Oh wat hebben wij een plezier gehad van de nieuwe draagdoek. Met die heerlijke grote Kleutermaat had onze 3-jarige peuter ruimte genoeg. Zelfs onze 6-jarige dochter heeft er even in gezeten toen ze moe werd vlak voor het Pantheon. Rome dus, daar waren we afgelopen week. Op de camping en dan met de bus en de metro naar het centrum. We hadden behoorlijk pech met de locatie van de stacaravan op de camping; op het tempo van onze dochter was het ongeveer een half uur lopen naar de bushalte. Meteen de eerste ochtend al zat Aaron dus bij mij op de rug. Hij was ook helemaal onder de indruk van de camping, het drukke verkeer en de bus. Vanaf mijn rug bekeek hij alles, om vervolgens te besluiten dat het hier harststikke leuk is en bij de eerste paar stappen in Rome centrum voor het Colosseum een half uur achter de duiven aan te rennen.
De eerste ochtend in de bus naar het metrostation. Spannend allemaal voor onze jongste!
Na een vlugge buitenkant bezichtiging van het Colosseum door naar het Capitool, naar mijn favoriete beeld Spinario, en daarnaast Romulus en Remus speciaal voor onze dochter. En jaja, ook De Man draagt, dat vind ik altijd fantastisch om te zien.
Nadat onze dochter eventjes op mijn rug mocht richting Pantheon, mocht ons zoontje er weer op zodra we uit het Pantheon kwamen.
Op de camping, de lange wandeling richting bushalte.
Een erg regenachtige dag, richting het einde van onze week Rome. Aaron was moe en zat weer heerlijk bij te komen op mijn rug. Gelukkig konden we in het Colosseum schuilen totdat het genoeg opklaarde om de arena te bekijken.
De Sint Pieter…kom op, we gaan naar binnen! Dit is vals spelen hoor, we waren al binnen geweest. Maar de foto is leuk toch? Wat een wachtrij joh, door de beveiliging heen. Dat was vroeger niet. Ik word oud, ik praat in termen van “vroeger” en bedoel dan niet 2 jaar terug maar 12 of zo.
Het was fantastisch! Rome is echt “onze” stad. We waren er al geweest voordat we elkaar leerden kennen. We waren er weer toen we net besloten hadden dat we toch echt bij elkaar hoorden. We zijn er jaren later verloofd, op de Spaanse Trappen, alweer bijna 8 jaar geleden. Toen ik een jaar terug ziek werd zei ik tegen Coen: als ik me over een jaar weer beter voel dan wil ik naar Rome. Dan vieren we dat ik er nog ben en hopelijk nog lang zal zijn. En ik voelde me beter, en we gingen naar Rome! Mijn conditie is nog niet wat het geweest is, dat was een punt van zorg, maar ik heb vorig jaar wel geleerd dat je eigen geest je meer tegenhoudt dan je lichaam. Tandje terug, wat langzamer lopen, pauze tussendoor (echt een straf om pauze te houden met pizza of ijs) en gewoon genieten en doorgaan.
Er zijn nog wat meer foto’s van Rome, die vind je samen met een stapel andere draagfoto’s van ons hier.
Veel liefs en Ciao!
…
